Hoe het coachen nog leuker werd
Ik heb verschillende opleidingen gevolgd. Van cursussen tot universiteit. Mooie theorieën en interessante denkwijzen bestudeerd. De meeste ‘vaardigheden’ die ik kreeg aangereikt zoals ‘goed luisteren’ en ‘empathisch zijn’ klonken mooi maar gaven niet aan hoe ik dat moest doen. Voor mij bleef het soms wat zweverig en vaag. Bij toeval kwam ik in aanraking met NLP. Grote verwarring: kon het zo makkelijk zijn? Ja en nee. “Ja, als je het door hebt, heb je het door” (zou Johan Cruijff zeggen) en nee, want soms is het nodig om een slag dieper te gaan. Want als het ècht zo makkelijk zou zijn, waarom heb je dan een coach nodig? Soms is er iets wat je tegenhoudt. Soms ben je er zelf niet van bewust of levert het oude gedrag je nog iets op. Daarom houd je het gedrag (soms onbewust) in stand.
NLP gaat over het HOE. Het werkt en levert resultaten op. Het is een instrumentarium dat veel verder gaat dan trucjes. Het mooier is dat het je werk (en je privéleven) nog zinvoller maakt.
Rolmodellen
In mijn leven ben ik op verschillende curciale momenten een wijs persoon (in de rol van een professionele coach/therapeut/adviseur) tegengekomen op mijn levenspad. Waarschijnlijk is dat voor mij onbewust een drijfveer geweest om ook het coaching- en trainingssvak in te gaan. Als ik zo terugkijk, is het nooit een bewuste keuze geweest. Vanuit verschillende creatieve, coördinerende en leidinggevende functies rolde ik in de (bege)leiding. Ik merkte dat ik er lol in had om anderen krachtiger/sterker/beter te maken. Ik zag hen groeien en ik voelde me (nog steeds trouwens) vereerd dat ik erbij mocht zijn.